Hoogbegaafd kind compleet in de weerstand

Zij schoot compleet in de weerstand in de groep voor hoogbegaafde kinderen. En waardoor?

Hoogbegaafd kind compleet in de weerstand

Merk jij ook dat een traditionele manier van opvoeden meestal een averechtse effect heeft? Hoe vaak ik wel niet gehoord heb, dat er niets van onze jongens terecht zou komen. Energieke enthousiaste jongens die echt aanwezig waren en waarbij een traditionele opvoeding absoluut niet werkte.

Als je kind hooggevoelig is en hoogbegaafd is, gaat de opvoeding lang niet altijd vanzelf. Regelmatig kan er strijd zijn, spelen er heftige emoties. En kan je kind compleet in de weerstand schieten.

Ouders krijgen dan vaak het idee dat ze het ‘niet goed doen’ Het lijkt wel of je alles wat je doet of zegt gelijk weer terugkrijgt.

Herkenbaar, die weerstand?

Je kan ervoor kiezen om hierover teleurgesteld te zijn.
Je kan er ook voor kiezen om te leren van deze situaties zoals J. van Olphen zo mooi zegt.

Wanneer het niet vanzelf gaat

Wanneer het niet vanzelf gaat word je je bewuster van jezelf. Je kan ervoor kiezen om tijdens een situatie bazig of speels te reageren.

Zo kan het zijn dat Bram heerlijk bezig is met zijn lego. Hij heeft een brandweerkazerne gemaakt en is net begonnen met de brandweerauto.

Natuurlijk heeft zijn moeder aangekondigd dat er over 10 minuten gegeten gaat worden, maar dat heeft hij even niet gehoord.

Op het moment dat ze gaan eten komt hij maar niet.

Dit irriteert vader mateloos en deze wil Bart wel even helpen om aan tafel te komen op zijn eigen

autoritaire manier.

Moeder zucht omdat vader nog steeds niet door heeft dat dat juist olie op het vuur is en hij dan zeker niet komt en juist in de weerstand schiet. En als hij zou komen, dan is de sfeer nou ook niet echt gezellig.

Ze eten lasagne, één van Barts favoriete gerechten. Moeder kiest voor de speelse aanpak en vraagt Bart of zij zijn bord ook mag leegeten, want het smaakt echt heerlijk. Who, nee, dat is niet de bedoeling en als de kippen zit ook Bart aan tafel.

Weten wat je moet doen bij weerstand

Vaak krijg je als ouder gevraagd en ongevraagd allerlei tips. Maar voor het toepassen van oplossingen of tips is het noodzakelijk om inzicht te krijgen wat er aan de hand is. Hoe het toch komt dat je kind of jij zo reageert. Dan wordt het makkelijker om te zien wat er echt nodig is.

Wanneer je kind wat anders zo intens kan genieten en goed aan kan voelen wat anderen willen en verwachten, compleet het tegenovergesteld is. Dat hij niets kan hebben, alles teveel is en hij niets wil.

Anders is je kind zo zorgzaam en liefdevol . Maar bij spanning dan durft ze niet meer, dan huilt ze van angst of verdriet. Ze kan dan een echte dramaqueen zijn.

Jouw kind kan zich dan terugtrekken in een hoekje of juist compleet in de weerstand schieten, en zelfs agressief worden.

Het is een soort beschermingsmechanisme wat je kind ‘beschermt’ tegen de intensiteit die gevoelt wordt.

Tegenstrijdig gedrag

Je kind kan soms zo tegenstrijdig zijn. Daar waar hij op zoek is naar de verbinding en harmonie is kan hij ook energiek en enthousiast zijn.

Maar wanneer hij minder goed in zijn vel zit doordat hij bijvoorbeeld op school geen uitdagend passend werk krijgt, gaat hij verlangen naar iets waar hij zin in heeft, waar hij echt moeite voor moet doen. Komt dat er niet dan wordt hij opstandig, gaat klieren en de clown uithangen.

Zo kan je kind wat aan de ene kant voor de harmonie gaat, aan de andere opstandig en dwars zijn. Compleet in de weerstand schieten en dan bijna onbereikbaar zijn.

Zo brengt Naomi ’s morgens lief het ontbijt boven omdat ze weet dat haar ouders heel de week vroeg op zijn gestaan en het de eerste weken na de vakantie gelijk behoorlijk druk hebben gehad. Ze weet dus dat haar ouders behoefte aan rust hebben, maar toch..

Doordat ze nieuwsgierig is en creatief heeft ze een enorme knikkerbaan gemaakt terwijl haar ouders nog in bed lagen. Echt zo één door heel het huis heen. Terwijl ze hadden afgesproken om lekker haar boek uit te lezen of naar een programma te kijken. Ja, wie kan er zo’n knikkerbaan weerstaan?

Haar ouders schrokken zich naar bij het zien van de enorme ‘rommel’ en ze moest het dan ook gelijk opruimen.

Ja, wat denk je, dat ging ze echt niet doen.

Haar ouders hadden zich beter even kunnen inleven in haar situatie, dan begrepen ze vast waardoor ze weigerde het op te ruimen.

Wil jij voor je kind bepalen wat er gebeurt?

Wanneer jij voor je kind wil bepalen heb je een dik probleem.

Zo zit Jacob vol energie als hij uit school komt. Hij doet wild en onrustig en zijn ouders zijn erg op hun rust gesteld. Wanneer hij thuis komt irriteren zij zich aan zijn gedrag en geven aan dat hij echt rustig moet doen.

Vader, die bijna tegen een burnout aanzit (kan ook bore out zijn) trekt het niet meer en wordt boos en zegt dat hij nu eens rustig moet doen en maar naar zijn kamer moet gaan.

Maar ja, Jacob is erg gesteld op zijn vrijheid en autonomie, wordt dwars en opstandig en beland in een driftbui.

Het werkt effectiever wanneer Jacob voordat hij thuiskwam even zijn energie ergens kwijt kon? Door sporten of fietsen.

Wanneer er inzicht ontstaat wat er aan de hand is, wat er achter het gedrag zit en je weet waarom je reageert zoals je reageert kan je hier op een betere manier mee omgaan.

“Boos worden als volwassene stopt het gedrag niet,
maar verergert het juist”

In de plusklas is gewerkt aan het stellen van doelen en wordt verder gegaan met het volgende onderdeel. Het kiezen van een thema voor je eigen project.

Hierop duikt Cindy weg, verstopt zich achter een kamerscherm en pakt dan 2 grote kussens die ze op haar oren houdt terwijl ze erbij gaat liggen. Daar wil ze overduidelijk niets van horen.

Er is aangegeven, daar ze dit leerde bij het omgaan met heftige emoties, dat dit niet zo’n goede reactie is.

Verder werd er niet moeilijk over gedaan, maar wel telkens even contact gemaakt. Tot een andere leerling een onderwerp koos waar zij veel over wist. Bij een vraag hierover kwam dan ook direct het antwoord. Bij een video hierover kwam ze weer tevoorschijn in alle rust.

Bij de vraag waardoor zij zo heftig reageerde werd het duidelijk. Opzien tegen zo’n lange opdracht, veel te lastig en niet te doen.

Gelukkig is hier, tijdens de peergroep of plusklas, ruimte voor autonomie en is het mogelijk om aan de hand van je onderwerp zelf te bepalen hoe complex je het wil en kan maken. Dan kies je toch voor een onderwerp waar je sneller mee klaar bent. Dat was prima en al gauw zat ze lekker in de verschillend boeken te snuffelen.