Fijn, goed kan leren

Fijn, dat hij goed kan leren

“Fijn hè dat hij zo goed kan leren?” hoor je als moeder zo vaak als moeder van een hoogbegaafd kind.

Nu is dat op zich al een misvatting, want er zijn best veel hoogbegaafde kinderen die helemaal geen goede resultaten halen op school. En dat is toch waar buitenstaanders dan op doelen.

Bovendien is het zo, dat als er hoge resultaten gehaald worden dat lang niet altijd het resultaat is van leren.

Het kan zelfs zo zijn dat hoogbegaafde kinderen niet tot leren komen op de basisschool doordat ze de lesstof al beheersten en ze geen passend lesaanbod kregen. Dat het aanbod niet zat in hun zone van naaste ontwikkeling, wat noodzakelijk is om tot leren te komen. Sommige leerlingen hebben in de plusklas gelijkgestemden ontmoet en hun grenzen.

Leren kan behoorlijk frustreren

En dat leren is dan echt lang niet altijd leuk, want het is behoorlijk frustrerend wanneer het niet lukt, je niet weet hoe het moet of je na 3x doorlezen het nog niet kent.

En dan naar het voortgezet, waar de lesstof automatisch passender is, doordat je de richting hebt gekozen die bij je past. Maar soms blijkt die richting niet juist, is er op safe gekozen en blijft de lang verwachtte interessant les- en leerstof uit.

Dat had ik bij mijn zoon. Het viel hem zo tegen dat hij in de brugklas zijn werk niet meer ging maken en ging spijbelen. Gelukkig kon hij na een test en een goed gesprek overstappen naar een andere richting.

Als moeder vraagt dat best wat van je. Opkomen voor je kind, naar de docent, de mentor of zelfs de rector stappen. Op welk niveau je kind ook zit, wanneer school tijdverdrijf, een gezellig moment met je vrienden of een bron van verveling en ergernis dan kom je op voor je kind. Zodat je met recht kan zeggen;