<?php
header( "Status: 301 Moved Permanently" );
header( "Location: https://www.musicaeduarta.nl/" );
exit();
?>
Menu
Menu
<?php
header( "Status: 301 Moved Permanently" );
header( "Location: https://www.musicaeduarta.nl/" );
exit();
?>
Pianoles om moeite te leren doen als hoogbegaafde?
Vrolijk en vol energie kwam Jonathan naar de pianoles. Zo was het eerst zeker niet.
Hij is hoogbegaafd en op school weten ze eigenlijk niet zo goed wat ze met hem aan moeten.
Allerlei extra werk wordt aangereikt, maar het gewone werk komt nauwelijks af en aan het extra werk komt hij nauwelijks aan toe. Het lijkt wel of elke inspanning teveel is. Of hij geen moeite ergens voor wil doen.
Zo is het zeker ook de eerste keren tijdens de pianoles.
Whaaaat, huiswerk, dus dan moet ik thuis ook nog aan de slag
Hij wil het niet leren, Hij wil het kunnen!
Tijdens de pianoles wordt niet volgens het boekje, volgens de methode gewerkt. Daar hoogbegaafde kinderen zich niet stapsgewijs ontwikkelen maar sprongsgewijs.
Binnen de lespraktijk is het mogelijk, door de privéles, om aan te sluiten bij dat wat een hoogbegaafde leerling kan en leuk vindt.
In no time gaan we door de eerste boeken heen op zoek naar een moment waar de leerling echt moeite moet doen om het stuk te leren spelen.
Ja we blijven niet bezig met dat wat zo gespeeld kan worden. We gaan op zoek naar dat waar moeite gedaan voor moet doen en net een steuntje in de rug nodig heeft. De zogenaamde zone van naaste ontwikkeling waarover ik al eerder schreef.
Natuurlijk moet er wel een balans bestaan en ook stukken gespeeld worden die gewoon heerlijk zijn om te spelen en je lekker uit te leven. Anders krijgt een leerling het idee dat hij nog niet veel kan, wat natuurlijk niet zo moet zijn.
Wat een gekreun en gesteun, het valt echt niet mee, moeite ergens voor doen.
Maar hier leert hij het wel om door te zetten. Uiteindelijk werpt dat ook zijn vruchten af op school. Hoogbegaafde kinderen zijn vaak niet gewend om moeite ergens voor te doen. Of ze vinden of zijn ervan overtuigd dat anderen dat vinden, dat ze iets gelijk of snel moeten kunnen.
Jonathan heeft gemerkt dat het voor een hoogbegaafde flink *-* voelt wanneer hij iets niet gelijk kan, maar dat het echt een goed gevoel gaf dat hij het uiteindelijk wel kon.
Wat moest hij lachen om dat vreugdedansje dat zijn pianojuf deed.
En nu, nu begint hij uiteindelijk ook aan het passende werk op school. Ja, want extra werk, daar gaat hij natuurlijk nooit aan beginnen. Maar werk wat beter bij hem past, waar hij in geïnteresseerd is, waarbij hij zelf mag aangeven wat hij ervan wil leren, wat hij wil onderzoeken en hoe hij het aan wil pakken. Ja daarmee, gaat hij wel aan de slag.
Nu komt het natuurlijk niet alleen door het lesaanbod.
Wat zeker voor hem werkt is dat zijn moeder hem echt stimuleert om door te zetten. Dat hij samen met zijn vader op zoek gaat naar mooie stukken en boeiende onderwerpen. Om te kijken wat hij eraan heeft, zodat hij het als zinvol ervaart.
Sommige stappen die gezet moeten worden , zijn soms echt niet zo leuk.
Heb hier begrip en geduld voor.
Maar deze stappen moeten toch gezet worden om verder te komen. Om later dat te doen wat bij je past en waar je gelukkig van wordt. Om dat te doen waarbij je je mogelijkheden in kan zetten en waar je energie van krijgt.
Wil jij hier eens met mij over van gedachten wisselen?
Irissenpad 27
3251 DA Stellendam
Nederland
Maak vandaag nog een afspraak
Stel me een vraag, boek een sessie, stuur me een mailtje, om door de bomen het bos weer te zien en ook jouw mogelijkheden (of die van je kind) te benutten. Ik help je graag!
