Loslaten, een noodzaak

Loslaten, een noodzaak. Helemaal waar, maar hoe dan? Hoe kan je het reguliere schoolwerk loslaten en met een beter lesaanbod komen?

Loslaten om strijd te voorkomen

Er zit bijna weer een week van thuisonderwijs op. Steeds meer ouders van hoogbegaafde kinderen nemen zelf maar het heft in handen. Laten al dat schoolwerk wat losser door de enorme strijd die geleverd moet worden.

Strijd om het schoolwerk te maken wat onder het niveau is en strijd met de leerkrachten die niks anders voor hun kinderen kunnen doen, ook al zouden ze dat graag willen. Een oplossing die soms geboden wordt is dat tijdens de noodopvang extra taken geregeld zouden kunnen worden.

Leerkrachten durven niet los te laten

AL het reguliere werk MOETEN kinderen maken om dan evt. nog extra werk krijgen. Er wordt dan heel makkelijk gezegd dat leerkrachten er niet voor open staan om minder te herhalen, dus te compacten, zodat hoogbegaafde kinderen wel aan het passend werk (géén extra werk, want wie wil en nu extra werk doen?) toe komen. Dat leerkrachten niet durven loslaten en soms krampachtig vasthouden aan het reguliere werk en de reguliere methode.

Loslaten, dat is echt heel lastig

Sonja Morbé schreef hier een hele mooie blog over waarin zij aangeeft dat loslaten echt heel lastig is voor leerkrachten en samengaat met complexe afwegingen

Want hoe kan een leerkracht weten, dat een kind daadwerkelijk meer aankan,
als hij of zij dat op geen enkel vlak laat zien?
Hoe kan een leerkracht weten, dat een kind echt goede resultaten haalt,
wanneer hij minder herhaalt of stappen overslaat?
Hoe kan een leerkracht weten waarom, wat en hoe los te laten en
hoe om te gaan met die frustratie en onzekerheid?

Aan de andere kant zijn er de ouders en kinderen die hun frustratie uiten en ten einde raad maar hun eigen plan trekken. Die deels het werk maken en zelf op zoek naar passend lesaanbod.

Dus de ‘waarom loslaten’ is duidelijk. Omdat ook hoogbegaafde leerlingen het recht en de behoefte hebben om iedere dag iets nieuws te leren: in eigen tempo en op eigen niveau.

Gelijke kansen door ongelijk onderwijs

Er moet vertrouwen groeien dat het echt mogelijk is om met minder oefen- en herhaalstof de kerndoelen te bereiken. Zodat er door compacten ruimte ontstaat om te verrijken of te verdiepen. Zodat er gelijke kansen ontstaan.

Onderwijs is toch niet bedoeld om de hele dag te laten zien wat je al kan, om een remmende leerlijn aan te bieden?

Loslaten zodat er gelijke kansen ontstaan

Zoals Sonja Morbé zo mooi stelt ‘Onderwijs is bedoeld om een stijgende leerlijn aan te bieden voor ieder kind.’

Deze stijgende leerlijn is te realiseren door aan te sluiten bij de leerbehoefte, minder herhaling, compacten, verrijken en verdiepen (bij voorkeur aansluitend bij de interesse).

Door ruimte/tijd te creëren om naast de kerndoelen ook de plusdoelen bereikbaar te maken voor hoogbegaafde kinderen en deze niet vrijblijvend te houden, maar verplicht te stellen. Zodat ook deze kinderen tot leren komen.

Loslaten, zodat elk kind leren ervaart

Als je kinderen gelijk wilt behandelen, dat ze allemaal hun potentieel mogen ontwikkelen, dan is het, volgens Sonja Morbé, van belang dat ze allemaal het ‘leren’ voelen. En niet onnodige herhalen en onnodige tussenstappen moeten maken. Waarbij aangevuld dat onnodige herhalen en onnodige tussenstappen vermeden moeten worden.

Hoogbegaafde kinderen hebben geen ‘extra werk’ of ‘aanvullend werk’ nodig, maar een passend lesaanbod, een eigen curriculum. Een eerste stap hierin kan klassenmanagement zijn, zodat een leerkracht weet hoe het verantwoord is om het reguliere lesaanbod ‘los te laten’, te compacten.

Maar om zover te komen zit er, naar mijn idee, nog een stap tussen

Niet alleen voor veel ouders en kinderen levert deze situatie, thuisonderwijs en al het reguliere werk moeten maken, veel frustratie op. Maar ook voor leerkrachten, want ook zij willen het beste voor alle kinderen in deze onzekere en andere tijden.

Zij willen de regie houden en zicht/controle houden op de resultaten waarvoor de vele onlineprogramma’s een goed middel voor hen biedt. Leerkrachten halen vaak het uiterste uit zichzelf door het aanbieden van online lessen, het maken van video’s en dan ook nog de noodopvang erbij.

Durven loslaten is de eerste stap

Om te zorgen dat alle leerlingen tot leren komen en hierover toch, als leerkracht, de regie te houden is denk ik niet klassenmanagement de eerste stap. De eerste stap is durven, durven loslaten, durven samenwerken met ouders, met kinderen en durven vertrouwen dat hoogbegaafde kinderen echt zonder al die herhaling kunnen. Sterker nog dat ze met al die herhaling uiteindelijk de kans lopen om steeds minder te gaan presteren.

Onzekerheid door loslaten

Ja, een gevoel van onzekerheid zal ontstaan of de resultaten, de kerndoelen dan wel gehaald worden. Onzekerheid over het omgaan met passend lesaanbod, waar echt moeite voor gedaan moet worden en onzekerheid om andere lesstof te hebben dan andere kinderen in de groep.

Loslaten door vertrouwen

Laten we er op vertrouwen dat die kerndoelen echt wel gehaald worden, dat kinderen het gevoel krijgen dat ze echt leren en ook zij nu lesaanbod hebben dat past bij hoogbegaafde kinderen. Laten we gaan voor een goede afstemming en samenwerking tussen school, kind en ouder, gebaseerd op vertrouwen.

Juist nu

Wil jij met mij, Karin van Toor, hierover door praten en van gedachten wisselen?
Wil jij dat ook jouw kind tot leren komt en meer zelfvertrouwen ontwikkelt?

Laat het weten door hieronder te regeren of door CONTACT op te nemen.