Moedeloos kan je je soms voelen. Zo zag Agnes haar zoon worstelen op school, met de stof en met zichzelf. Hij was steeds minder gemotiveerd, speelde de clown in de klas en zijn schoolresultaten gingen steeds verder achteruit.
Van blije, vrolijke kleuter was hij gegroeid tot ontevreden, humeurige en terneergeslagen tiener.
Moedeloos van dat aanpassen?
En zo zag Diana haar dochter Daphne zich helemaal aanpassen aan de interesses van haar vriendinnen waardoor ze zichzelf kwijtraakte en zich terugtrok, niet meer sprak over haar passies en steeds verder afgleed.
Het gaat niet om het presteren zelf, maar om de ontwikkeling, om je kind weer gelukkig te zien. Je weet dat je kind het beter kan als je maar eens die juiste knop weet te vinden. Die knop waardoor het wel het huiswerk maakt, de spullen in orde heeft, weer vol enthousiasme en energie erop uit gaat. En die knop bij de leerkracht of docent zodat je kind echt gezien wordt waardoor er samenwerking ontstaat.
Je voelt je zo machteloos, want wat kan je daaraan doen als ouder?
Hoe krijg je weer een beter contact met je kind en krijg je grip op die dwarse buien?
Hoe maak je de leerkrachten of docenten duidelijk dat het echt niet goed gaat met je kind?
Wanneer je kind minder presteert, slechtere resultaten haalt dan het op grond van zijn of haar capaciteiten mogelijk is, dan wordt er gesproken van onderpresteren.
Gelaten en met weinig energie ging hij elke dag maar weer aan de slag. Maar aan het eind van de dag was zijn frustratie zo opgelopen dat hij thuisgekomen niet te genieten was, ontplofte om het minste of geringste en niet voor rede vatbaar was.
Moedeloos werd ze ervan
Ja, als hij opstandig was geworden of de clown uit was gaan hangen dan was het vast wel duidelijk geweest. Alhoewel, dan ligt het etiket ADHD op de loer.
Het begeleiden tot betere prestaties of het aanpakken
van onderpresteren is een uitdaging op meerdere vlakken
