Onbegrip leidt tot onderpresteren

Onbegrip op scholen leidt tot onderpresteren

Schoppend kwam Jaap binnen. Daar waar hij regelmatig tijdens de inloop lekker ging bouwen met de Magnetix, gaf hij er nu een flinke schop tegen. Om vervolgens negatieve aandacht te trekken van twee kinderen die aan het bouwen waren met Minecraft.

Who, hier is duidelijk wat aan de hand.

Gelukkig staan wij met z’n tweeën in de bovenschoolse groep met hoogbegaafde kinderen die extra aandacht nodig hebben, externaliserend gedrag laten zien.

Rustig loop ik naar het groepje toe en ga het gesprek aan. Eerst over de plannen in het weekend en dan voorzichtig polsend hoe deze week was. Vol boosheid luchtte hij zijn hart. Zo fijn dat hier de ruimte voor is. Dat klaarde de lucht, waardoor hij wat ontspanning vond.

Beter begrip door 7 Life Skills

Vandaag gaan we aan de slag met de 7 Life Skills waarbij stap 1 is ‘wie ben jij’? ‘
Over jezelf praten dat is voor veel kinderen best spannend. We hadden verschillende onderwerpen dan ook vooraf met de ouders gecommuniceerd, zodat er alvast wat over nagedacht kon worden. Sommige kinderen hadden foto’s bij zich, anderen een lijstje met antwoorden.

Mag jij, kan jij zijn wie je bent?

Onbegrip door weerstand en agressie

Tijdens de introductie kwam het hoge woord eruit. Er moest voortdurend van alles, er werd van alles van hen verwacht en zij moesten maar veranderen. ‘Nou dat ging echt niet gebeuren’ Wat een ontlading. Het is van belang dat er een veilige omgeving is waarin gewoon echt gezegd kan worden hoe je je voelt, waar je binnen de grenzen uiting kan geven aan je boosheid en frustratie.

Zo waardevol om dit met elkaar te kunnen delen en samen te zoeken naar de balans, samen te zoeken wie jij nou werkelijk bent.

Er wordt helaas nog steeds zo vaak alleen naar het gedrag gekeken, naar de weerstand en de agressie. En niet naar de oorzaak erachter.

Het verleden vormt het heden

In ’t verleden ligt het heden, in het nu wat worden zal; woorden van W. Bilderdijk die hier ook zo treffend zijn. Net zoals ze treffend waren in het zakelijke hotel waar ze boven de open haard stonden, toen wij er aan kwamen na onze bruiloft.

Wij vierden onze bruiloft en de dagen erna op onze eigen manier. Heerlijk de natuur in en zelfs samen in de speeltuin. Als ik de foto’s zie geeft mij dat nog steeds zo’n geweldig gevoel.

Dat geweldige gevoel gun ik deze kinderen ook. Maar wat ook besloten is in deze woorden is dat in het verleden het heden ligt. Een kind neemt in het heden zijn ervaring van het verleden mee. Veel hoogbegaafde kinderen lopen helaas schooltrauma op, ze dreigen vast te lopen of komen zelfs thuis te zitten.

Hoe kan het dat hoogbegaafde kinderen vastlopen?

Helaas is er nog steeds te weinig kennis bij leerkrachten, uitzonderingen daargelaten natuurlijk. Vaak wordt er toch nog steeds gedacht dat het gaat om kinderen die goed kunnen leren en hoge cijfers halen. Terwijl hoogbegaafde kinderen vaak juist niet opvallen vanwege hun resultaten, doordat het onderwijs niet past bij hun leerbehoeften.

Ouders laten dan hun kinderen maar testen, in de hoop dat de school het dan erkend. Vaak is dat niet het geval, door de verkeerde beeldvorming. Als het wel erkend wordt, dan moet er bij de scholen de wil en de mogelijkheden zijn, om er wat mee te doen. Wat helaas vaak niet gebeurt, zo geeft Fleur Terpstra aan, onderwijs jurist die deze ouders bijstaat.

Ouders van hoogbegaafde kinderen zijn te kritisch en verwachten teveel

Het wordt vaak gezegd dat ouders van hoogbegaafde kinderen te kritisch zijn, teveel verwachten en nooit tevreden zijn. Paradoxaal genoeg wordt er van hoogbegaafde kinderen wel veel verwacht om aan te tonen dat ze hoogbegaafd zijn, maar dit terzijde.

Is er een claimcultuur of kan het zijn dat het onderwijs achterloopt?

Als ouder wil je natuurlijk dat het goed gaat met je kind, dus je verlangt wat van een school. Er zijn natuurlijk enkele uitzonderingen, maar het overgrote deel bestaat uit heel redelijke ouders die willen dat hun kind onderwijs krijgt dat past bij de leerbehoeften van het kind en niet dat het thuis zit.

Dat mogen ouders toch wel verwachten van een school?

Projectgroepen voor hoogbegaafde kinderen

De laatste jaren zijn er gelukkig veel initiatieven bijgekomen voor hoogbegaafde kinderen, zoals plusklassen of projectgroepen. Zelf heb ik het gigantisch getroffen om projectgroepen te begeleiden op een school in Rotterdam, waar echt gekeken wordt naar de behoefte van het kind en niet alleen naar de test- of toetsresultaten.

In deze projectgroepen wordt natuurlijk ook aandacht besteed aan emotieregulatie, frustratietolerantie en het uitspreken van je ongenoegen zonder gelijk explosief te reageren. Ook in de bovenschoolse projectgroep doen wij dit. Hierdoor leren de kinderen beter om te gaan met emoties.

Onbegrip op scholen

Helaas is er soms zo weinig begrip, wordt er zo krampachtig vastgehouden aan de regels. En dat was dus het geval bij Jaap die een harde trap gaf tegen de Magnetix.

Hij had eerlijk aangegeven hoe hij over een bepaalde situatie dacht en toegelicht waarom hij bepaalde taken niet wilde doen.

Ja, dat was leuk, maar hij moest het werk gewoon net als iedereen maken.

Tsja, en dat was teveel voor Jaap die vervolgens in de vechtmodus schoot en ging schoppen en zich agressief gedroeg.
En nu… nu was hij geschorst.

Zucht. Er valt nog zoveel te leren. Daar waar geleerd wordt in een veilige omgeving om je te uiten wordt dat vertrouwen volledig beschadigd in de omgeving waar hoogbegaafde kinderen juist tot leren zouden moeten komen. Zo belangrijk dat ook in de klas kinderen zich veilig voelen en mogen zijn wie ze zijn, zodat ze zich zo optimaal mogelijk kunnen ontwikkelen.