<?php
header( "Status: 301 Moved Permanently" );
header( "Location: https://www.musicaeduarta.nl/" );
exit();
?>
Menu
Menu
<?php
header( "Status: 301 Moved Permanently" );
header( "Location: https://www.musicaeduarta.nl/" );
exit();
?>
Boosheid bij hoogbegaafdheid, een driftbui of frustratie kan zo ontstaan. Hoe ontstaat het en hoe kan je ermee omgaan?
Ralph springt opeens op en begint te gooien met zijn pen en met de kussens die op de bank lagen. Hij zat hard te werken op de bank, verdiept in zijn studieboeken, maar het lukte niet.
Zijn vader zegt dat hij de kussens moet oprapen en terug leggen. Dan wil hij uitvoerig gaan vertellen dat je toch niet met van alles moet gaan gooien, wanneer …
Dat viel verkeerd, nu is Ralph echt boos, nee nijdig en van pure woede slaat hij een gat in de deur. Pfoe dat was te veel voor zijn vader, die hem boos naar boven stuurt, waar Ralph de rest van de dag blijft mokken.
Iedereen heeft wel ervaring met boosheid, woede of driftbuien. Hoogbegaafde kinderen hebben soms moeite met het omgaan met deze sterke emotie, wat we ook wel emotieregulatie noemen. Het is vaak een reactie op een gevoel van niet begrepen worden, onzekerheid, gefrustreerd, gekwetst, afgewezen of beschaamd zijn.
Om effectief te reageren op te agressief gedrag van kinderen moeten we een idee hebben wat zo’n uitbarsting veroorzaakt. Is je kind boos om zich te beschermen tegen pijnlijke gevoelens. Of is het gerelateerd aan falen, een laag zelfbeeld, angst om geen controle te hebben of een gevoel van isolatie?
De filosoof Neil Harrington stelt, na onderzoek aan de Universiteit van Edinburgh, dat er verschillende vormen van frustratietolerantie bestaan, die bepaald worden door de manier waarop iemand op een ergernis reageert.
Doordat hoogbegaafde kinderen de lat vaak hoog leggen, uit zichzelf of doordat ze denken dat dat van hen wordt verwacht, eisen ze veel van zichzelf. Daar zij in veel gevallen weinig moeite hoeven te doen om iets voor elkaar te krijgen, is het moeilijk te verdragen wanneer iets niet gelijk lukt. Helemaal wanneer zij ook nog hooggevoelig zijn.
In combinatie met angstig of ontwijkend gedrag komt vaak oppotten van boosheid voor, waardoor je iets accepteert van een ander totdat het je uiteindelijk teveel wordt. Dan ontplof je om daarna weer rustig te worden. Dit is een teken dat je te lang bent doorgegaan met iets accepteren wat je niet wilde en/of je bedenkingen erover niet ter sprake hebt gebracht.
Miranda weet ’s morgens niet wat ze moet eten, muesli, cornflakes of toch een boterham met hagelslag. Haar moeder zegt dat ze nu een keuze moet maken, want anders komen ze te laat op school. Miranda begint toch tekeer te gaan tegen haar moeder en zegt ‘ dat er niks lekkers is in huis en dat bij haar vriendinnen..
Who, dat was teveel voor de moeder van Miranda, die tot ’s avonds laat had zitten doorwerken en slecht geslapen had. Zij besloot Miranda het maar uit te laten zoeken en liep weg om te gaan douchen, zodat de situatie niet uit de hand liep.
Boosheid wordt ook wel als verdedigingsmiddel gebruikt om angst te verbergen. om fouten te maken, om keuzes te maken of dat anderen zien dat hij/zij helemaal niet zo slim is. Zij geven dan graag de schuld aan andere mensen of gebeurtenissen voor hun boosheid, want dan kunnen zij er in ieder geval niets aan doen. Of toch wel?
Het is belangrijk om woede op een goede manier te uiten. Anders kan het zich ophopen en ontploft je kind op een verkeerde manier of de woede wordt geïnternaliseerd. Dan brengt het schade aan het gevoel van eigenwaarde.
Het is zo verleidelijk om op het moment dat het gebeurt de discussie aan te gaan, met het risico dat het helemaal uit de hand loopt. Doe wat werkt om tot jezelf te komen en kom er dan op terug wanneer je kind gekalmeerd is.
Het is zo verleidelijk om zelf boos te worden en gefrustreerd, zeker wanneer het regelmatig gebeurt. Zo belangrijk dat je de controle over jezelf laat zien die je probeert te leren aan je kind. Of wanneer je erop terugkomt wanneer het echt niet gelukt is en je je geduld bent verloren.
Jan-Willem zit heerlijk te tekenen in groep 1 tot hij de opdracht krijgt om een tekening te maken van een huis. Hij zit stil en doet niets meer tot de juf naar hem toekomt. Zij zegt dat hij toch nu eens moet beginnen, anders moet hij het straks in de pauze maken. In de pauze gaan alle kinderen naar buiten en hij zit nog aan zijn tafel, wat een rotstreek.
OK, hier dan een paar krassen. Maar daar is de juf ook niet tevreden mee. Dan wordt Jan-Willem boos. Die juf snapt toch wel dat hij nog geen huis kan tekenen, zo goed kan hij toch nog helemaal niet tekenen.
De rest van de morgen doet hij niets meer en wanneer z’n moeder hem komt halen barst hij los dat die nooit meer naar school gaat.
Jan-Willem heeft hier een onrealistisch beeld over de verwachting van de juf, die echt niet verwacht dat hij een huis tekent zoals je op een foto ziet. Zijn rechtvaardigheidsgevoel spreekt wanneer alle kinderen naar buiten mogen en hij niet. Dan vindt de juf het nog niet goed wanneer hij toch wat tekent. Begrijpelijk dat Jan-Willem boos is toch?
Je kan kinderen helpen op een goede manier om te gaan met woede en boosheid, zodat zij op een positieve manier omgaan met deze heftige emotie. Zodat vriendschappen niet verbroken worden, zij geen lichamelijke problemen krijgen zoals hoofdpijn, last van de maag of teruggetrokken gedrag en de harmonie op school en in het gezin bewaard blijft.
Irissenpad 27
3251 DA Stellendam
Nederland
Maak vandaag nog een afspraak
Stel me een vraag, boek een sessie, stuur me een mailtje, om door de bomen het bos weer te zien en ook jouw mogelijkheden (of die van je kind) te benutten. Ik help je graag!
